Para sa Kapilas ng Aking Langit

Mahalin mo ako gaya ng langit

na sa una mong pagsilip, sayo’y nagpapapikit

maliwanag at nakasisilaw sa iyong balintataw

ngunit langit pa rin sa iyong pananaw

Gaya ng umagang gigising sa iyong tabi

pagmamasdan ang iyong paghinga, ang iyong labi

na kay sarap bakasin ng dulo ng aking daliri

habang iginuguhit ko sa isip ang iyong pagngiti

Mahalin mo ako gaya ng langit

na iyong tinitingala sa kabila ng pagkabigong paulit-ulit

sa mga pangarap kong hindi ko maitawid-tawid

yakap ako sa paghikbi, nariyan ka, walang subalit

Gaya ng kung paano mo 'ko minamasdan 

hanggang sa ang ating mga tingin ay magkahiyaan

sa pagitan ng gabi at umaga, naroon ka, humahanga

hindi mo ikinukubli ang pag-ibig sa iyong mga mata

Mahalin mo ako gaya ng langit

kung saan ang ulap ay sumisipol ng ating mga awit,

sumasayaw at gumuguhit ng ating mga larawan 

na hangad mong pagmasdan habang nakahiga sa damuhan

Gaya ng pagsipol mo ng mga tonong nais mong aking lapatan

ng mga salitang alam mong ikaw lamang ang laman

lumilikha ng musika na kapwa puso’y matatandaan

lumipas man ang panahon, ang mga ulap, sa ating pagitan

Mahalin mo ako gaya ng langit

na kahit sa gabi, sa isipa’y hindi mo maiwaglit 

gaya ng pangarap mong ako’y hagkan 

sa ilalim ng ambon at liwanag ng buwan

Gaya ng paghalik mo sa aking kalungkutan

yayakapin ako at ang aking kaibuturan

saksi at hindi bibitiw anuman ang hantungan

dahil lahat ng kasiyahan, ikaw lang ang pag-aalayan

Mahalin mo ako gaya ng langit

na may amihang yumayakap sa bawat pintig ng pag-ibig

nagpapalipad ng aking isipa't ulirat sa himpapawid

wari’y habagat, daluyong na hinahagip ang aking dibdib

Ngunit ako’y gigising sa aking pananaginip,

dahil ang langit ko, kapilas ka man, hindi mo pa batid.

Sa Dulo

Sa lahat ng pagitan na pilit mong tinatawid,

at lahat ng pangarap na pilit mong kinakamit,

heto ang aking kamay, kapit lang hanggang paalam,

dahil hindi nagtatagal ang kahit anong ugnayan.

Sa dulo ng kwento, mag-iisa at mag-iisa ka lamang.

Natatakot ka ba sa bukas na hindi mo makita?

O sa ngayon na makikita sana pero ikinukubli ng iba?

Nabubuhay ka pa ba sa anino ng kahapong ibinaon,

kahit pinili mo na ang dilim nang tuluyan itong ikahon?

Sa dulo ng kwento, parehong may liwanag at anino.

Sa dulo ng kwento, meron lang ikaw o ako. Walang tayo.

Let This Be My Death Poem

When the leaves fall from the tree,

they never say goodbye.

They never knew when they would fall

and so it all come as a surprise.

Gradually they detach

from the world they came to know,

and feel the winds against them,

leading the Waltz quite slow.

Then the breeze leaves leaves empty

of touch, of sense, of illusion.

What's left is the ground, where we lay down

our dreams, our life, our passion.

No matter how hard the branches reach out,

it was never enough to make them stay,

for the leaves fall, not of their choice,

but of reality that they'll soon decay.

Panaginip

Bumibilang na ng araw at gabi,

ang iyong magdamag sa aking tabi.

Nakakabisa ko na ang iyong kwento,

mga alaalang pumupuno sa puso mo.

Palagi ko man pilitin ika'y abutin,

sa panaginip ay lagi lamang nagigising.

Ang nagbubukas ng araw ay 'yong tinig

sa paulit-ulit na awit ng pag-ibig.

Sa wakas, may larawan na!

Ika'y nagkaroon na ng mukha.

Sa aking harapan, marahang nagsalita.

Sandali'y saglit pinatigil ng kaba.

Naging bahagi ako

ng iyong mundo

Sa isang sulyap,

sa isang pag-uusap,

sa isang pagtango,

at isang ngiting kabado.

Dumagdag sa mga piraso

ng kung sino ka nga ba

Kulang man para mabuo,

kulayan natin ng pag-asa.

Muling pagkikita'y hihintayin na lang,

sa pagitan ng unan at kawalan.

Nawa'y mahanap nang tuluyan,

bahaging nawawala sa ating larawan.

Muling Magsisimula

Babalik kung saan ang lahat ay nawawala:

Ang mga ngiti sa likod ng bawat katagang pinadala

Mga damdaming pinalipad ng mga letra at musika

Umawit at nagpatahimik sa pusong nababahala

Ng takot na muling masaktan at umasa

Ang ninais lamang ay ang hahabi ng aking mga salita

Sa ritmong puso mo ang maglalapat at kakanta

Dahil ako ay ang aking tula

Dahil ikaw ang aking musika

Nang ang ating akda ay naging isa.

Babalik na ako kung saan ang lahat ay nawawala:

Kasabay ang pagpatak ng luha sa panatag na lawa

Aagos ang alaala ng saglit na pagkakaunawa

Sa kung sino'ng mahal, mahalaga at tama

Aanurin ng marahan, papalayo, saka muling magsisimula

Dahil ang damdamin ng tula at musika ay hindi nagtutugma.